Przewody przeznaczone do układania na stałe nie muszą być specjalnie giętkie i mają żyły jednodrutowe przy przekrojach do 10 mm8, a żyły wielodrutowe (linki) ? przy większych przekrojach. Natomiast przewody do odbiorników ruchomych (przewody oponowe, sznury) muszą być bardzo giętkie, muszą wytrzymywać wielokrotne zginanie i dlatego ? niezależnie od przekroju ? mają żyły wielodrutowe, skręcone z bardzo cienkich drutów miedzianych. Przemysł produkuje kilkadziesiąt odmian przewodów instalacyjnych. Dla łatwiejszego ich rozróżniania wprowadzono symbole literowe, za pomocą których można dokładnie określić typ przewodu i jego budowę. Informację o budowie lub przeznaczeniu przewodu stanowi odpowiednia litera, a czasem informacją tą jest brak litery. Na przykład brak oznaczenia materiału żył (brak litery A lub F) oznacza, że żyły są miedziane. Najpowszechniej obecnie używany materiał na izolację i powłoki przewodów ? polwinit twardnieje i łatwo pęka w temperaturze poniżej ? 5°C. Przewodów o izolacji lub powłoce polwinitowej nie można zatem układać w okresie, gdy temperatura otoczenia jest niższa niż ? 5°C, Mogą one jednak pracować w niższej temperaturze aż do ? 30°C, jeśli nie są narażone na zginanie lub skręcanie.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA