Do wykonywania instalacji elektrycznych w budynkach mieszkalnych i gospodarskich używa się przewodów izolowanych. Przewód jednożyłowy zawiera żyłę metalową, przeznaczoną do przewodzenia prądu, oraz izolację. Dzięki pokryciu żył metalowych warstwą izolacji, przewody izolowane mogą się stykać ze sobą, a także z innymi przedmiotami, również metalowymi, nie powodując zwarcia. Izolacja chroni też użytkowników instalacji przed porażeniem prądem elektrycznym w przypadku dotykania przez nich przewodów. Na izolację przewodu mogą być dodatkowo nałożone różne warstwy ochronne, chroniące przewód przed działaniem wilgoci, substancji chemicznych lub innych szkodliwych czynników. Jeżeli dwie izolowane żyły lub więcej takich żył połączy się razem, pokrywając je dodatkowymi powłokami ochronnymi, to otrzymuje się przewód wielożyłowy, Oprócz przewodów 1-żylowych, w instalacjach elektrycznych są stosowane przede wszystkim przewody 2-, 3-, 4- i 5-żyłowe. Przewody wielożyłowe są na ogół układane bez dodatkowych osłon i dzięki temu zajmują mniej miejsca niż równoważna liczba przewodów jednożyłowych w osłonie, np. w rurce instalacyjnej. Instalacja wykonana przy użyciu przewodów jednożyłowych ułożonych w rurce lub w innej osłonie ma jednak tę zaletę, że w razie potrzeby można łatwo wymienić przewody nie niszcząc przy tym powierzchni ściany.